Аўтара непакоіць душэўнае збядненне і лічыць, што толькі зварот да роднага краю, традыцый, гісторыі не дазволіць яму і іншым згубіць сябе:

“О край мой родны! Я прашу:

Ратуючы ад пустазелля,

Я сам расцераблю душу,

А ты мне дай свайго насення,

Каб мог я так сумленна жыць…”